Nie ma zapotrzebowania- odpowiedział pan  dyrektor Chełmskiej Biblioteki Publicznej na  moje pytanie o to, dlaczego w czytelni  brak  czasopism teatralnych. Zdziwił się przy tym bardzo i oznajmił, że jestem pierwszą osobą , która o to pyta. Może i pierwszą, ale interweniowałam w tej sprawie  już kilka razy- jak widać bez skutku.

Kto by się tam  zresztą przejmował prośbami czytelnika, który ma tak ekstrawaganckie  potrzeby w dziedzinie kultury? Na swoje usprawiedliwienie dodam, że miałam prawo przypuszczać, iż w  tak  pięknej i nowoczesnej bibliotece znajdę ”Teatr”czy ”Didaskalia”. Miałam prawo przypuszczać, że w mieście  kilku szkół wyższych, rozbudowanej sieci szkół średnich i instytucji zajmujących się kulturą będzie zapotrzebowanie  chociaż  na jeden numer ”Dialogu”. Okazuje się, że jednak nie ma, a jeśli by nawet było, to i tak nie ma  pieniędzy na tak niepotrzebne nikomu czasopisma..

Nikt na to nie przyjdzie – skwitował moją propozycję zaproszenia do Chełmskiego Domu Kultury Teatru Provisorium pracownik tej instytucji. W myśl takiej  logiki lepiej sprowadzać spektakle  typu ”Złodziej”, ”Wszystko przez judasza”, ”Pół na pół”, ”Czy jest na sali lekarz”z udziałem gwiazd i gwiazdeczek  telewizyjnych, niż zawracać sobie głowę jakimś poważniejszym repertuarem.

---

REKLAMA

---

Wiadomo przecież, że e najlepiej sprzedają się farsy i komedie – nawet wtedy, gdy za taką zabawę trzeba zapłacić ok.100 zł.

Trochę sobie żartuję, ale sprawa śmieszna nie jest. Oferta teatralna ChDK -u jest tak jednorodna, że aż mdli. Raz jeszcze zapytam: gdzie propozycje dla bardziej wymagającej widowni? Gdzie oferta skierowana do młodzieży i tych osób , których po prostu nie stać na tak drogie bilet? Publiczność, wbrew pozorom, docenia poważne tematy i śmiało można podnieść poprzeczkę teatralnej rozmowy. Szkoda czasu  na błahe tematy, warto postawić na te, które wywołają dyskusję  o ważnych dla nas sprawach.

Jeśli nawet  założylibyśmy, że nie ma zapotrzebowania na czasopisma teatralne i ambitny teatr, to na miejscu pracowników wymienionych  wyżej instytucji zaczęłabym się mocno  nad tym faktem zastanawiać . Oni natomiast pozostają w błogim zadowoleniu, nie mając sobie nic do zarzucenia, a  przecież  w program instytucji  w których są zatrudnieni,  wpisana jest też edukacja kulturalna.

To, że spektakl teatru alternatywnego nie spotkał się z zainteresowaniem, nie jest tylko winą odbiorców. A może by tak o  tych odbiorców  zadbać, wyjść z ofertą edukacyjną, nawiązać kontakt ze szkołami i uczelniami, zakupić do biblioteki czasopisma teatralne, a wtedy – po latach – można oczekiwać pożądanych zmian.  Ale kto by tam czekał!

Widocznie już do końca  świata jesteśmy skazani na Mayday!

                                                                                                       Elżbieta Pietrzykowska