Czy może być z tym Pańskim życzeniem problem? Teraz tak się porobiło, że już nic nie zadziwi…
Jak zapewne nie dało się nie zauważyć, nie tak dawno nasze lokalne naukowe autorytety – („śpiochy”! hehe), pobudziły się gwałtownie z błogiego letargu i ogłosiły Daniela najeźdźcą… Poniekąd zgoda, tyle że ralia średniowiecza nie przystające w żaden sposób nawet „na milimetr” do współczesności, postanowiono skonfrontować z obecnymi uwarunkowaniami geopolitycznymi.
No i kiszka!
Daniel, prawdopodobnie w połowie Grek, prawnuk Krzywoustego, w gruncie rzeczy nie różnił się zbytnio w swoich poczynaniach od ówczesnych, w większości rozbójniczo usposobionych książąt, i różnej maści watażków (wtedy wszędzie panowały niestety takie standardy). Przy czym „nieskazitelni” (w oczach współczesnych oceniaczy) – bo polscy książęta i wielmoże potrafili niejednokrotnie bardziej nabroić i naszkodzić od niego. Największym zdaje się obciążeniem w oczach obecnych środowisk wysokoopiniotwórczych jest to, że był chrześcijaninem obrządku bizantyjskiego – kulturowo jak to oceniane jest teraz – obcego. Czyżby aż tak obcego? Historia pokazuje, że kolejne dzieje Polski, a następnie Polski i Litwy (na Litwie chrześcijaństwo rytu bizantyjskiego, a nawet pogaństwo) jako unii, państwa ówcześnie słynącego z niespotykanej w tamtych czasach tolerancji religijnej, zdają się mówić nieco inaczej. Łatwo może nie było, jednak to na zachodzie Europy trwały krwawe wojny religijne, a tutaj w Polsce różnowiercy mieli w miarę spokojne życie. Daleko nie trzeba by szukać, ot chociażby dużo późniejsza w naszych dziejach postać z naszego podwórka – Paweł Orzechowski, arianin, serdeczny przyjaciel hetmana Zamojskiego, podkomorzy chełmski, właściciel zamku w Krupem.
Na przestrzeni wieków pojawiło się wiele nazwisk rodów i postaci o całkiem polskim brzmieniu. Jak się okazuje po bliższym zapoznaniu, są to rody zasłużonych dla Polski Rusinów, Niemców, Tatarów, etc. Ci ostatni przeze mnie wymienieni z racji całkowicie orientalnego rodowodu, w ocenie naszych znakomitych tubylczych speców od historii, w obecnych realiach dostali by zupełnie odmienną ocenę niż od króla Jana III Sobieskiego onegdaj.
Czasy się zmieniają i parszywa sama w sobie polityka wie wszystko najlepiej.
Aaale się rozpisałem, oj!