To Chełm, który pamiętacie i którego nie macie prawa pamiętać. Bowiem najstarsze fotografie zgromadzone na wystawie przez Muzeum Ziemi Chełmskiej ukazują nasze miasto w drugiej połowie XIX wieku. Ale – chronologicznie – są i te XX-wieczne, aż po lata 70-te.

Zdjęcia pozwalają ocenić zmiany, które zaszły w urbanistyce i architekturze miasta przez prawie 100 lat. Niezwykła uroda i walory fotografii przybliżają też klimat dawnych czasów. Jest trochę tak, jakbyśmy wrócili do przeszłości i spacerowali po dawnym Chełmie.
Fotografie dokumentują również miejsca, które zmieniły się bezpowrotnie. Nieodwracalnie miasto utraciło, trafnie uwieczniony na zdjęciach, swój wielokulturowy charakter. Dziś już nie zobaczymy scenek rodzajowych, na których toczy się wspólne życie chełmian – Polaków, Żydów, Ukraińców i Niemców.

Wśród prezentowanych materiałów znalazły się pocztówki fotograficzne pochodzące z wydawnictwa: „Album goroda Chołma” A. Diediulina z 1876 r., Prawosławnego Bractwa Przenajświętszej Bogurodzicy, a także prace z chełmskich zakładów fotograficznych z przełomu wieków, m.in.: wybitnej dokumentalistki, portrecistki regionu lubelskiego – W. Sierocińskiej, działacza społecznego i wydawcy – B. Ostrowskiego, a także M.J. Bronfelda. Z okresu międzywojennego są fotografie, których autorem jest m.in. J. Wołyński.

Na wystawie możemy oglądać również tegoroczny przekaz (zbiór fotografii z lat 60. i 70. XX wieku) podarowanych muzeum przez Jerzego Grosmana.

Zapraszamy do budynku muzeum przy ulicy Lubelskiej 57 (Zielona Witryna). Dzisiaj i jutro (sobota, niedziela) muzeum jest czynne w godz. 12-16, ale placówka, za wyjątkiem poniedziałków,  zaprasza przez całe lato.